s
%De sequens _Stabat mater dolorosa_ was al in de vijftiende eeuw in gebruik als onderdeel van de mis en werd vanaf 1727 door paus Benedictus XIII exclusief gereserveerd voor de feestdagen van de Zeven Smarten van Maria. De aangrijpende en tegelijk universeel menselijke thematiek van de treurende moeder Gods werd door talloze componisten van William Cornysh tot Frans Liszt verklankt in de meest uiteenlopende stijlen. Antonin Dvořaks (1841-1904) tiendelige zetting uit 1877 voor vier solisten, groot koor en orkest is ongetwijfeld één van de langste en was als oratorium van meet af aan bedoeld voor de concertzaal. Waarom de componist naar een religieus thema greep is niet bekend, maar de dood van drie van zijn kinderen in die periode maken deze artistieke toevlucht heel begrijpelijk. Het karakter van het _Stabat mater_ is oprecht meditatief. Een transparante orkestratie, trage tempi en melodieën gelardeerd met zuchtmotieven en chromatiek proberen elk theatraal effect te vermijden. Niet de woorden worden in muziek omgezet, maar een allesoverheersend intens gevoel van verdriet en vertwijfelde hoop.%