s
p. % %Het was Ludwig van Beethoven (1770-1827) zelf die in zijn late jaren refereerde aan de Missa Solemnis op.123 als zijn beste werk. Zijn monumentale concertmis werd nooit even populair als vele van de symfonieën of sonates, maar ze toont Beethoven wel op het toppunt van zijn creatieve kunnen. In deze ‘symfonie met koorbegeleiding’ ontbreekt datgene wat Beethoven zo kenmerkt: een doorgedreven uitwerking van muzikale thema’s. In plaats daarvan grijpt de componist terug naar technieken die typisch waren voor polyfonisten als Josquin Desprez, Pierluigi da Palestrina of zelfs Johannes Ockeghem. Het resultaat is een hermetische maar hyperpersoonlijke geloofsbelijdenis die de proclamatie is van een uniek en universeel religieus gevoel. Omwille van zijn beruchte complexiteit en technische moeilijkheidsgraad noemde de Britse dirigent John Eliot Gardiner dit werk ooit “het koorzangersequivalent van de beklimming van de Mount Everest, maar dan zonder zuurstofmasker”!% %